عدس، مَرجو یا مَرجُمَک (Lens esculinaris) گیاهی کوچک شبیه به نخود است که معمولاً در خاک‌های فقیری که برای کاشت دیگر محصولات مناسب نیست، کاشته می‌شود. عدس در انواع و رنگ‌های گوناگونی وجود دارد که عدس قهوه‌ای، سبز، نارنجی از آن جمله‌اند. از عدس قرمز برای تهیه شوربای رنگی استفاده می‌شود. برای پختن نان، عدس را با آرد مخلوط می‌کنند. در ایران، از این گیاه، برای تهیه عدس‌پلو استفاده می‌کنند.

ریشه واژه عدس

واژه عدس ریشه و بنیاد فارسی داشته و از فارسی به زبان عربی داخل شده. معادل فارسی این واژه، مرجمک است. واژه مرجمک هنوز در برخی از زبانهای ایرانی و برخی گویشهای محلی فارسی زنده و رایج است، همچنین این واژه به زبانهای ترکی راه یافته است و در این زبانها نیز بکار می رود.عدس از سری حبوبات با طبع سرد و خشک است که سرشار از آلبومین ، هیدارت کربن چربی ، مواد معدنی و آب و سلولز است. از سری مواد معدنی عدس میتوان به پتاسیم ، فسفر ، منیزیم ، کلسیم و آهن اشاره کرد. ویتامین های موجود در عدس C ، PP ، B۲ ، B۱ و A می باشند. عدس برای دفع سموم بسیار مناسب است زیرا پتاسیم موجود در آن باهث فعالیت زیاد کلیه می شود.

–    عدس باعث تقويت عضله قلب مي‎گردد و در حفظ سلامتي آن مؤثر مي‎گردد.

–    عدس باعث تقويت عضلات و رشد و نمو كودكان مي‎شود.

–    عدس فعاليت سلول‎هاي مغز و هوش و حافظه را افزون مي‎كند.

–    كساني كه كم خون هستند عدس را در برنامه غذايي خود قرار دهند.

– كساني كه دوران نقاهت را مي‎گذرانند عدس مصرف نمايند.

– عدس يك غذاي خوب براي سالمندان است.

 

ادامه مطلب را در بلاگ دارامان بخوانید